บริษัท อินเดียตะวันออก

+

บริษัท อินเดียตะวันออก บริษัท อินเดียตะวันออกที่เรียกว่า บริษัท อินเดียตะวันออกของอังกฤษ อย่างเป็นทางการ (1600-1708) ผู้ว่าการและ บริษัท ร้านค้าของกรุงลอนดอนเทรดดิ้งเข้ามาในหมู่เกาะอินเดียตะวันออก หรือ (1708-1873) บริษัท ยูไนเต็ดร้านค้าของอังกฤษ Trading กับอินเดียตะวันออก อินเดียตะวันออกของบ้านเมืองลอนดอนห้องสมุดและหอศิลป์ศาลากลาง / มรดกแสดงสินค้า บริษัท อังกฤษสร้างขึ้นมาเพื่อแสวงหาผลประโยชน์จากการค้ากับตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และอินเดีย นิติบุคคลที่จัดตั้งขึ้นโดยพระราชตราตั้งเมื่อวันที่ 31 ธันวาคม 1600 เริ่มต้นเป็นร่างกายซื้อขายผูกขาด บริษัท ฯ มีส่วนร่วมในการเมืองและทำหน้าที่เป็นตัวแทนของจักรวรรดินิยมอังกฤษในอินเดียจากต้นศตวรรษที่ 18 ช่วงกลางศตวรรษที่ 19 นอกจากนี้กิจกรรมของ บริษัท ในประเทศจีนในศตวรรษที่ 19 ทำหน้าที่เป็นตัวเร่งปฏิกิริยาสำหรับการขยายตัวของอิทธิพลของอังกฤษที่นั่น บริษัท ก่อตั้งขึ้นเพื่อมีส่วนร่วมในการค้าเครื่องเทศอินเดียตะวันออก การค้าที่ได้รับการผูกขาดของสเปนและโปรตุเกสจนพ่ายแพ้ของกองเรือสเปน (1588) อังกฤษทำให้อังกฤษมีโอกาสที่จะทำลายการผูกขาด จนกระทั่ง 1612 บริษัท ดำเนินการการเดินทางที่แยกต่างหากสมัครแยกต่างหาก มีหุ้นร่วมกันชั่วคราวจนกว่า 1657 เมื่อร่วมหุ้นถาวรถูกยกขึ้น บริษัท อินเดียตะวันออก: อย่างเป็นทางการของ บริษัท อินเดียตะวันออกขี่ในขบวนอินเดีย©ภาพถ่าย / Thinkstock บริษัท ได้พบกับการต่อต้านจากชาวดัตช์ในดัตช์อีสต์อินดี (ตอนนี้อินโดนีเซีย) และโปรตุเกส ชาวดัตช์ได้รับการยกเว้นแทบสมาชิกจาก บริษัท อินเดียตะวันออกหลังจากการสังหารหมู่ Amboina ใน 1623 (เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นซึ่งในภาษาอังกฤษญี่ปุ่นและพ่อค้าชาวโปรตุเกสถูกประหารชีวิตโดยเจ้าหน้าที่ดัตช์) แต่ความพ่ายแพ้ของ บริษัท โปรตุเกสในอินเดีย (1612) ชนะพวกเขาซื้อขาย สัมปทานจากจักรวรรดิโมกุล บริษัท นั่งลงกับการค้าในผ้าฝ้ายและผ้าไหมสินค้าชิ้นเป็นสีคราม และดินประสิวกับเครื่องเทศจากอินเดียใต้ มันขยายกิจกรรมไปยังอ่าวเปอร์เซีย เอเชียตะวันออกเฉียงใต้และเอเชียตะวันออก จุดเริ่มต้นในยุค 1620 ต้น บริษัท อินเดียตะวันออกเริ่มใช้แรงงานทาสและการขนส่งเป็นทาสคนที่จะอำนวยความสะดวกในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และอินเดียเช่นเดียวกับที่เกาะเซนต์เฮเลน่าในมหาสมุทรแอตแลนติก ทางทิศตะวันตกของแองโกลา แม้ว่าบางส่วนของผู้กดขี่โดย บริษัท ที่มาจากประเทศอินโดนีเซียและแอฟริกาตะวันตกส่วนใหญ่มาจากแอฟริกาตะวันออกจากประเทศโมซัมบิกหรือโดยเฉพาะอย่างยิ่งจากมาดากัสการ์และอื่นถูกส่งตัวหลักในการถือครองของ บริษัท ในประเทศอินเดียและอินโดนีเซีย การขนส่งขนาดใหญ่ของพวกทาสโดย บริษัท เป็นที่แพร่หลายจากยุค 1730 เพื่อยุค 1750 ต้นและจบลงในยุค 1770 หลังจากช่วงกลางศตวรรษที่ 18 การค้าผ้าฝ้ายสินค้าที่ลดลงในขณะที่ชากลายเป็นสิ่งสำคัญที่นำเข้าจากประเทศจีน เริ่มต้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 บริษัท เงินทุนการค้าชาฝิ่นกับการส่งออกที่ผิดกฎหมายไปยังประเทศจีน ฝ่ายค้านจีนกับการค้าที่ตกตะกอนสงครามฝิ่นครั้งแรก (1839-1842) ซึ่งส่งผลให้ในความพ่ายแพ้ของจีนและการขยายตัวของสิทธิประโยชน์การค้าอังกฤษ; ความขัดแย้งที่สองมักจะเรียกว่าลูกศรสงคราม (1856-1860) นำสิทธิการซื้อขายที่เพิ่มขึ้นสำหรับชาวยุโรป บริษัท เดิมที่ต้องเผชิญกับการต่อต้านการผูกขาดซึ่งนำไปสู่​​การจัดตั้ง บริษัท คู่แข่งและฟิวชั่น (1708) ของทั้งสองในฐานะ บริษัท ของสหรัฐในการซื้อขายพ่อค้าอังกฤษอินเดียตะวันออก บริษัท ฯ ยูไนเต็ดได้รับการจัดเป็นศาล 24 กรรมการที่ทำงานผ่านคณะกรรมการ พวกเขาได้รับการเลือกตั้งเป็นประจำทุกปีโดยศาลเจ้าของหรือผู้ถือหุ้น เมื่อ บริษัท ได้รับการควบคุมของรัฐเบงกอล 1757 ในนโยบายอินเดียจนถึง 1773 ได้รับอิทธิพลจากการประชุมผู้ถือหุ้นลงมติที่อาจจะซื้อโดยการซื้อหุ้น การจัดเรียงที่นำไปสู่​​การแทรกแซงของรัฐบาล พระราชบัญญัติควบคุม (1773) และวิลเลียมพิตต์น้องของอินเดียทำ (1784) การควบคุมของรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นของนโยบายทางการเมืองผ่านคณะกรรมการกำกับดูแลความรับผิดชอบต่อรัฐสภา หลังจากนั้น บริษัท จะค่อยๆสูญเสียทั้งในเชิงพาณิชย์และการควบคุมทางการเมือง ผูกขาดการค้าของมันถูกทำลายใน 1813 และจาก 1834 มันเป็นเพียงหน่วยงานการบริหารจัดการของรัฐบาลอังกฤษในอินเดีย มันเป็นสิ่งจำเป็นของบทบาทที่หลังจากกบฏของอินเดีย (1857) และมันหยุดอยู่เป็นนิติบุคคลใน 1873